Poslanik SDS-a Ognjen Bodiroga, tokom rasprave o Prijedlogu zakona o izmjenama i dopunama Zakona o turizmu, u Narodnoj skupštini entiteta RS zatražio je da se četnici počnu tretirati u Muzeju bitke na Sutjesci kao partizani, tj. jedan od dva narodnooslobodilačka pokreta, te da se u tom smislu izmijeni sadašnja muzejska postavka.

“Velika je bruka i neprihvatljivo je da Muzej bitke na Sutjesci koji je pod upravom NP Sutjesko odnosno Vladom Rs prikazuje četnike kao saradnike okupatora, u isti koš stavlja sa ustašama, a po zvaničnom stavu srpske istoriografije četnici su bili organizacija jedna od dva narodnooslobodilačka pokreta, jedni su bili partizani, jedni četnici i dosta nam je više te komunističke i Titine propagande i partizanskih filmova”, šokantan je dio njegovog izlaganja..

ŠTAB

Limsko-Sandžačkih četn.odreda

Str.Pov.Broj

13 februara 1943. godine

Položaj

NAČELNIKU ŠTABA VRHOVNE KOMANDE

Akcija u Pljevljanskom, čajničkom i fočanskom srezu protivu muslimana izvršena je.

Operacije su izvedene tačno po naređenju i izdatoj zapovesti. Napad je počeo u određeno vreme. Svi komandanti i jedinice izvršile su dobivene zadatke na opšte zadovoljstvo.

Otpor neprijatelja bio je od početka do kraja slab. Jedini veći otpor bio je na Trebeškom brdu, koji je trajao 4 časa, ali i on je brzo savladan.

Naši odredi 7. ovog meseca u toku noći već su izbili na r. Drinu, te su borbe zaključno sa tim danom bile u glavnom završene, a zatim je nastalo čišćenje oslobođene teritorije. Sva muslimanska sela u tri pomenuta sreza su potpuno spaljena tako da nijedan nihov dom nije ostao čitav.

Sva imovina je uništena sem stoke, žita i sena. Naređeno je i predviđeno prikupljanje ljudske i stočne hrane u određenim mestima, za stvaranje magacina rezervne hrane i ishranu jedinica, koje su ostale na terenu radi čišćenja i pretresanja terena i šumovitih predela, kao i radi sprovođenja i učvršćavanja organizacije na oslobođenoj teritoriji.

Za vreme operacija se pristupilo potpunom uništavanju muslimanskog življa bez obzira na pol i godine starosti.

Žrtve. – Naše ukupne žrtve su bile 22 mrtva od kojih 2 nesretnim slučajem i 32 ranjena.

Kod muslimana oko 1200 boraca i do 8.000 ostalih žrtava: žena, staraca i dece.

za vreme početnih operacija, muslimani su se dali u begstvo ka Metaljci, Čajniču i r. Drini. Na Metaljci je našao sklonište mali deo stanovništva. U Čajniču se računa da ima do 2.000 ili 4.000 izbeglica (nejasno napisano), a jedan deo je uspeo da umakne preko Drine pre nego što su određene jedinice izvršile presecanje mogućih odstupnih pravaca na tom sektoru. Sve ostalo stanovništvo je uništeno.

Moral kod muslimana bio je takoreći srušen. Zavladala je epidemija straha od naših četnika, tako da su bili prosto izgubljeni.

Intervencija okupatora iz Pljevalja i Čajniča sastojala se samo u tome – zaštita i obezbeđenje njihovih garnizona od opasnosti usleđenja našega napada.

Detaljan izveštaj podneću naknadno u relaciji sa svima prilozima i skicama.

Komandant, major

Pavle Djurišić

Potom je nastavio kako je bitka na Sutjesci “bila Operacija Švarc, gdje je bila prava uloga Nijemaca da istrijebi četnike, gdje su Pavle Đurišić i Nikola Bojović uhapšeni”.

“I dosta je da se mi ovdje pokoravamo svakakvim nacijama koji nam daju etiketu ovu ili onu. Mi smo srpski ponosan narod i zahvaljujući nama Srbima ostali narodi su dobili slobodu a i sve ostale nacije zahvaljujući nama imaju svoje države, zahvljajujući našim glupostima. Hoću da se to izmijeni. Tražim od istoričara sa fakulteta na Palama i Banjoj Luci, hoću da se postavka Muzeja nacionalnog parka promijeni i da se četnici ne stavljaju u isti koš sa ustašama, kad to nisu.

Najveći broj Srba je bio i u partizanima i u četnicima i zahvaljujući Srbima oslobođeni su i ostali narodi. Nema tu šta da se priča”, nastavio je u istom tonu Bodiroga.

Bitka na Sutjesci – šta kažu historičari

Bitka na Sutjesci je u godinama poslije Drugog svjetskog rata bila jedan od nosećih stubova jugoslovenstva i predstavlja najvažniji uspjeh partizana u Drugom svjetskom ratu.

Na Sutjesci je poginulo između 7.000-7.500 partizana, što ga čini mjestom najvećeg masovnog stradanja partizana.

Glavni razlog da se radi o nosećem stubu jugoslovenstva, jeste činjenica da su se na Sutjesci protiv Nijemaca zajednički izborili svi narodi bivše Jugoslavije, izjavio je ranije za BBC na srpskom beogradski istoričar Milovan Pisarri.

“Osnovni stav današnje politike u zemljama bivše Jugoslavije je antikomunizam i antijugoslovenstvo, a Sutjeska predstavlja apsolutnu suprotnost i jednom i drugom”, rekao je Pisarri, podsjeća Buka, dodavši kako nacionalizacija pokreta otpora dovodi do zabuna.

“Revizionisti će reći, Sutjeska je primjer da kako su četnici bili antifašisti, jer su Nijemci na početku bitke razoružali nekoliko hiljada članova četničkog pokreta u Crnoj Gori”, ustvrdivši kako je ovo “tipično revizionistički pristup”.

Na drugu stranu, hrvatski istoričar Tvrtko Jakovina izjavio je da glavni razlog za nacionalizovanje bitke u Hrvatskoj ne leži u broju poginulih Hrvata.

“U Hrvatskoj je naglasak na tome da je riječ o ‘hrvatskoj bici’ samo zato što je to jedini način na koji se ta bitka može uopšte akceptirati kao nešto što bi, eto, ipak bilo nemoguće potpuno odbaciti. To je jedini razlog”, izjavio je ranije Jakovina za BBC na srpskom.

Historičari u regionu slažu se da spisak imena poginulih nedvosmisleno potvrđuje da je najviše poginulih boraca bilo iz Dalmacije – između 3.000 i 3.500 od više od 7.000 poginulih. RADIOSARAJEVO