Da bi ovaj projekat doživio uspjeh bilo je nužno posjedovati tačne podatke o svim pokrajinama koje spadaju u srpsku interesnu sferu. Stoga je Srbija poslala niz agenata u BiH i dala im sljedeće zadatke: “da obrate naročitu pažnju na razne stranke trudeći se da doznaju tajne želje naroda i koje su najpreče narodne potrebe; da se obaveste o vojnom stanju naroda i zemlje, ratnom duhu i narodnom naoružanju, broju vojske, gde se nalaze ratni magacini i arsenali, gde se proizvode ratne potrebe (džebana i oružje) i otkuda se dobivaju i u zemlju unose; da sastave spisak i karakteristiku najvažnijih i najutjecajnijih ljudi, ne izostavljajći ni protivnike Srbije; da se tačno i dobro obaveste šta se u kojoj pokrajini misli o Srbiji, šta narod od nje očekuje, šta od nje pojedini ljudi žele i čega se od nje boje.”

Akcija Srbije imala je uspjeha u Bosni. Iz jednog popisa “dobromislećih i zlomislećih” franjevaca u BiH vidi se da je prvih bilo 39, a drugih 18, što jasno govori da je veći broj franjevaca bio pridobljen za “sjedinjenje”. Ova propaganda je vođena po “Ustavu…” i njome su bile pokrivene sve pokrajine buduće Srbije. “Zapadnu polovinu teritorije” Srbije, tj. prostor BiH, pokrivao je Toma Kovačević, a na svake dvije do tri nahije je bio određen po jedan agent. Organizacija je bila postavljena na principu tajnosti, tako da se agenti nisu poznavali, a redovne izvještaje su dostavljali na osnovu instrukcija iz Srbije. Zbog ovakvih agitacija mjesne vlasti su često upućivale žalbu Porti u Istanbulu, pa je ona nastojala da u Bosanskom ejaletu uvede reforme i čvršće je veže za Osmansko carstvo, zbog čega je došlo do niza pobuna i velikih žrtava među Bošnjacima.

Bosnae.info